%0 Journal Article %T بررسی اپی دمیولوژی فیلرهای خونی شگهای روستایی و شهری تبریز %J مجله تحقیقات دامپزشکی (Journal of Veterinary Research) %I دانشگاه تهران %Z 2008-2525 %A مشگی, دکتر بهنام %A اسلامی, دکتر علی %A هلان, دکتر جواد اشرفی %D 2003 %\ 01/21/2003 %V 57 %N 4 %P - %! بررسی اپی دمیولوژی فیلرهای خونی شگهای روستایی و شهری تبریز %K اپی دمیولوژی %K تبریز %K دیروفیلاریا ایمیتیس %K سگ %R %X هدف: بررسی اپی دمیولوژی فیلاریوز فیلرهایی که میکروفیلر آنها در خون سگهای شهری و روستایی شهرستان تبریز دیده میشود. طرح: مطالعه مشاهده ای مقطعی حیوانات: سیصد و پنجاه و هفت قلاده شامل 198 قلاده سگ صاحبدار شهری و 159 قلاده سگ روستایی (گله) روش: درهر قلاده سگ با رعایت شرایط لازم یک سانتیمتر معکب خون از وریدهای سافن و یا سفالیک اخذ گردید. و با 9 سانتیمتر مکعب فرمالین 2 درصد مخلوط شد تا پس از همرلیز برای دیدن ، شمارش و تشخیص تفریقی میکروفیلرها توسط روش تکمیل شده نات آمایش گردد. تجزیه و تحلیل آماری : آزمون مربع کاری و آزمون دقیق فیشر. نتایج: با استفاده از کلیدهای تشخیص در 48 قلاده (44/13 درصد) یکی از دو میکروفیلر دیروفیلاریا ایمیتیس و دیپتالونما رکوندییتوم یا هر دو آنها وجود داشت. مجموعا30قلاده (4/8 درصد) فقط مبتلا به دیروفیلاریا ایمیتیس و 17 قلاده (76/4 درصد) فقط مبتلا به دیپتالونما رکوندیتوم و یک قلاده (28/0درصد) مبتلا به هر دو فیلر بودند . در سگهای شهری آلودگی به دیروفیلاریا ایمیتیس چهار برابر سگهای شهری بود. (1/8 درصد برابر 2 درصد) و هر دو یافته از نظر آماری معنا دار بود. (001/0 و 05/0 >P) در سگهای شهری ازمایش شده میزان ابتلا به دیروفیلاریا ایمیتیس در سگهای نگهبان دو برابر سگهای خانگی بود. (05/0 >P) بررسی رابطه بین سن و آلودگی به فیلرها نشان داد آلودگی سگهای شهری به کرم قلب با بالارفتن سن افزایش می یابد به نحوی که در مسنترین سگها (بالاتر از 9 سال ) حداکثر آلودگی (7/66 درصد) مشاهده می شود. که در مقایسه با سن یکسالگی بسیار چشمگیر است . (001/0> P) . در سگهای شهری آلودگی جنس نر به دیروفیلاریا ایمیتیس بیش از دیپتالونما رکوندیتوم بود. (001/0> P) ولی چون اکثریت مطلق سگهای گله نر بودند امکان تأثیر جنس بر آلودگی در این گروه میسر نگردید. اثر اکوسیستم بر آلودگی معنادار بود. در یکی از چهار منطقه مورد مطالعه یعنی شرق تبریز که به دلیل وجود آب و رطوبت نسبی بالاتر شرایط مناسبتری برای رشد پشه های میزبان واسط وجود داشت آلودگی به فیلرها به طور معنا دار (001/0> P) بیش از سایر مناطق بود. نژاد سگهای گله تحت بررسی عمدتا بومی بود ولی در سگهای شهری که از تنوع نژادی بیشتر برخوردار بودند. حداکثر میزان ابتلا به کرم قلب در سگهای بومی دیده شد. (01/0> P) ولی به نظر می رسد در رابطه با تاثیر نژاد بر آلودگی مواردی نظیر شرایط نگهداری و مدیریت بهداشتی عوامل اصلی می باشد. در کالبد گشایی 6 قلاده شغال ، 9 قلاده روباه و 2 قلاده گرگ به کرم قلب به ترتیب از 2 قلاده یک قلاده و یک قلاده کرم قلب بالغ جدا گردید و از تعداد 21192پشه صید شده در هیچ کدام مرحله نوزادی کرم قلب مشاهده نگردید. نتیجه گیری : یافته های این بررسی تبریز را به عنوان کانون بومی آلودگی با دریروفیلاریا ایمیتیس معرفی می کند . و بر کنترل آلودگی در این منطقه تاکید می نماید %U https://jvr.ut.ac.ir/article_11896_069655902956d94caf851dcd1af71d52.pdf