%0 Journal Article %T آلودگی نمونه های سیلوی ذرت و کنسانتره به قارچ‌ها و آفلاتوکسین B1 در تعدادی از گاوداری ها در برخی از شهرهای استان یزد %J مجله تحقیقات دامپزشکی (Journal of Veterinary Research) %I دانشگاه تهران %Z 2008-2525 %A ترابی, سپیده %A یحیی رعیت, رامک %A شکری, حجت اله %A خسروی, علیرضا %D 2018 %\ 03/21/2018 %V 73 %N 1 %P 55-61 %! آلودگی نمونه های سیلوی ذرت و کنسانتره به قارچ‌ها و آفلاتوکسین B1 در تعدادی از گاوداری ها در برخی از شهرهای استان یزد %K آسپرژیلوس %K آفلاتوکسین B1 %K جیره غذایی %K گاوهای شیری %K یزد %R 10.22059/jvr.2018.209452.2488 %X زمینه مطالعه: آفلاتوکسین B1 یک متابولیت ثانویه سمی است که توسط برخی از گونه‌های توکسین‌زای آسپرژیلوس به خصوص آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس تولید شده و موجب آلودگی مواد غذایی دامی می‌گردد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی آلودگی نمونه های کنسانتره و سیلوی ذرت به قارچ‌های توکسین‌زا و آفلاتوکسین B1 در گاوداری های استان یزد در ایران بود. روش کار: تعداد 80 نمونه کنسانتره و 80 نمونه سیلوی ذرت از گاوداری‌های 4 شهر استان یزد در دو فصل زمستان و بهار (40 نمونه در هر فصل و یک نمونه از هر واحد گاوداری) جمع‌آوری شدند. نمونه‌ها به منظور جداسازی و تعیین قارچ‌های توکسین‌زا بر روی محیط‌های قارچ‌شناسی کشت داده شدند. به صورت همزمان، میزان آفلاتوکسین B1 موجود در نمونه‌های جیره‌ به روش الایزا اندازه‌گیری گردید. نتایج: نتایج نشان دادند که در فصل زمستان گونه‌های آسپرژیلوس (3/49 %)، پنی‌سیلیوم (23 %)، موکور (3/22 %) و فوزاریوم (8/4 %) و در فصل بهار گونه‌های آسپرژیلوس (9/46 %)، پنی‌سیلیوم (8/21 %)، موکور (5/28 %) و فوزاریوم (8/2 %) فراوانترین قارچ‌های جدا شده از کل جیره‌های غذایی تحت آزمایش بودند. میانگین آفلاتوکسینB1 در جیره‌ها به ترتیب در زمستان و بهار g/kgμ 25/0 و g/kgμ 21/0 بود. بر پایه آزمون‌های آماری نتایج، اختلاف‌های معناداری بین فراوانی جدایه‌های آسپرژیلوس با سایر گونه‌های قارچی و همچنین بین قارچ‌های توکسین‌زا نظیر آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنیسیلیوم با سایر قارچ‌های جدا شده مشاهده گردیدند (05/0>p). در بین قارچ های توکسین‌زا، اختلاف‌های معناداری بین گونه های آسپرژیلوس و پنیسیلیوم، گونه های آسپرژیلوس و فوزاریوم و گونه های پنیسیلیوم و فوزاریوم مشاهده گردیدند (05/0>p). ارتباط معناداری بین تعداد قارچ‌های توکسین‌زا با آفلاتوکسین B1 جیره‌ها مشاهده شد (05/0>p). نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهند که تشخیص سریع و اختصاصی قارچ‌های مولد آفلاتوکسین جهت اطمینان از سلامت قارچی مواد غذایی دامی ضروری می‌باشد. %U https://jvr.ut.ac.ir/article_67406_461ae61df1bd30aeb7dcc4aa05833504.pdf