TY - JOUR ID - 36716 TI - بررسی ملکولی جمعیت میگوی موزی( P.merguiensis) د‌ر منطقه خلیج فارس و دریای عمان با استفاده ازنشانگر‌های میکروساتلایت (ریزماهواره) JO - مجله تحقیقات دامپزشکی (Journal of Veterinary Research) JA - JVR LA - fa SN - 2008-2525 AU - تمدنی جهرمی, سعید AU - رضوانی گیل کلایی, سهراب AU - قدیر نژاد, سید حسن AU - غروقی, احمد AU - طلا, مریم AU - صادقی, محمد رضا AD - بخش ژنتیک، پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، بندر عباس–ایران AD - بخش بیو تکنولوژی، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، تهران–ایران AD - بخش ارزیابی ذخایر، مرکز تحقیقات ذخایر آبزیان داخلی کشور ، گرگان –ایران AD - گروه شیلات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قشم، قشم–ایران Y1 - 2014 PY - 2014 VL - 69 IS - 1 SP - 85 EP - 93 KW - میگوی موزی KW - Penaeus merguiensis ‌ KW - ساختار ژنتیکی KW - ریزماهواره KW - خلیج فارس و دریای عمان DO - 10.22059/jvr.2014.36716 N2 - زمینه مطالعه: شناسایی ژنتیکی ذخایر گونه‌های مهم و اقتصادی میگو‌های منطقه خلیج فارس از اولویت‌های مهم در جهت یافتن منابع طبیعی و بکر در جهت اطمینان از به گزینی و فاصله ژنتیکی بین جمعیت‌هامی‌باشد. هدف:  در این پژوهش بررسی جمعیت و تعیین میزان تنوع ژنتیکی گونه میگوی موزی ‌(Penaeus merguiensis)‌ مورد مطالعه قرار گرفت . روش کار: نمونه برداری در 3 منطقه پراکنش این گونه ( بندرگواتر، اطراف جزیره هرمز و بندر جاسک به تعداد40 نمونه از هر منطقه در یک نوبت) انجام وبررسی ملکولی جمعیت‌های مورد مطالعه با استفاده از نشانگر‌های ملکولی ریزماهواره انجام گردید. نتایج‌: از مجموع 8 پرایمر مورد استفاده در این تحقیق فقط 5 پرایمر قادر به تولید محصول ‌PCR‌ مناسب گردیدند. مجموعا 7 آلل اختصاصی در سه  جمعیت مورد مطالعه یافت شد . میزان هتروزیگوسیتی مشاهده شده در اغلب موارد کمتر از هتروزیگوسیتی قابل انتظاربودند. بررسی تعادل‌هاردی واینبرگ نشان داد که اکثر جایگاه‌های ژنی مورد مطالعه خارج از تعادل بودند. حداکثر میزان ‌(F- statistic) Fst بر اساس فراوانی آلل‌ها( 088)/ بین نمونه‌های مناطق هرمز و گواتر که دارای کمترین جریان ژنی بودند (580/2)Number of migrants=و حداقل آن (016)/ بین مناطق هرمز و جاسک که دارای بیشترین جریان ژنی بودند(733/15Nm=‌) دیده شد. نتیجه گیری نهایی: از نتایج حاصل استنباط می‌گردد که  مناطق هرمز و گواتر از تمایز ژنتیکی متوسط با جریان ژنی کمتری نسبت به دو منطقه هرمز و جاسک برخوردار میباشد. این درجه از تمایز ژنتیکی را می‌توان به اثر فاکتور‌هایی از قبیل ساختار هیدرو داینامیک منطقه (جریان‌های دریایی) بین منطقه تنگه هرمز و گواتر، وجود جریان گردابی در خلیج عمان ،الگوی حرکتی مولدین در زمان تخمریزی و همچنین وجود جنگل‌های انبوه حرا به عنوان یکی از مهمترین مناطق نوزاد گاهی ارتباط داد.     UR - https://jvr.ut.ac.ir/article_36716.html L1 - https://jvr.ut.ac.ir/article_36716_bd0d22922c2b7f9557450ef37c64dd7b.pdf ER -