بررسی و مقایسه اثر آگونیست های ایزوپروترنول،دوبوتامین و تربوتالین بر الگوی پروتئینی غدد بزاقی خوکچه هندی و خرگوش

نویسندگان

چکیده

داروهای مقلد سمپاتیک باعث هیپرپلازی و هیپرتروفی غدد بزاقی میشوند. ایزوپروترنول از طریق واکنش متقابل با رسپتورهای بتا-آدرنرژیک و دوبوتامین و تربوتالین به صورت اختصاصی تر با رسپتورهای بتا-یک و بتا-دو سطح سلولی غدد بزاقی واکنش می نمایند.در تحقیق حاضر یک گروه خوکچه هندی نر به مدت 20 روز از طریق داخل صفاقی تحت تأثیر تجویز 1/0 میلی گرم ایزوپروترنول و دو گروه خرگوش سفید نر بالغ نیز به مدت 15 روز به ترتیب تحت تجویز 40 تا 60 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن دوبوتامین و تربوتالین قرار گرفتند.به حیوانات گروههای کنترل آب مقطر استریل تزریق گردید. پس از پایان مدت مذکور حیوانات از طریق بیهوشی با اتر کشته و غدد بزاقی جدا،توزین و آزمایشات بیوشیمیایی روی عصاره غدد انجام گرفت. میانگین وزن غدد بناگوشی و تحت فکی تحت تأثیر ایزوپروترنول ،دوبوتامین و تربوتالین در دو گروه حیوان در مقایسه با شاهد افزایش نشان میدهد(01/0p< و 05/0p<) . در حالی که تجویز ایزوپروترنول باعث کاهش پروتئین تام و آمیلاز در غده بناگوشی خوکچه هندی میشود(01/0p<) ولی دوبوتامین و تربوتالین باعث افزایش پروتئین تام در غدد بناگوشی و تحت فکی خرگوش می گردند(01/0p< و 05/0p<) . در خرگوش میانگین وزن و پروتئین تام غدد زیرزبانی تحت تأثیر دوبوتامین و تربوتالین در مقایسه با شاهد افزایش نشان نمیدهد. الکتروفورز عصاره غدد بناگوشی روی ژل آکریل آمید در حضور سدیم ددسیل سولفات نشان داد که در خوکچه هندی دو باند پروتئینی با وزن ملکولی 52 و 14 کیلودالتون در مقایسه با شاهد کمتر رنگ می گیرند، در حالی که در خرگوش تحت تأثیر دو بوتامین 6 باند پروتئینی با وزن مولکولی حدود 40 ، 38 ، 35 ، 34 ، 32 و 27 کیلودالتون و تحت تأثیر تربوتالین 4 باند پروتئینی با وزن مولکولی حدود 40 ، 38 ، 35 و 34 کیلودالتون در مقایسه با شاهد افزایش نشان میدهند. در غده تحت فکی خوکچه هندی تحت تأثیر ایزوپروترنول تراکم باندهای پروتئینی 8/14 ، 5/16 و 52 کیلودالتون و در خرگوش نیز تحت تأثیر تربوتالین 3 باند پروتئینی 20 ، 18 و 16 کیلودالتون در غده تحت فکی و زیرزبانی در مقایسه با شاهد افزایش نشان میدهند. این اختلافات شدیداً نشان میدهد که احتمالاً تعداد رسپتورهای آدرنرژیک بتا در غده بناگوشی و تحت فکی دو حیوان متفاوت می باشند. احتمالاً به نظر میرسد که در خوکچه هندی رسپتورهای بتا-یک به طور عمده در غده بزاقی بناگوشی و رسپتورهای بتا-دو در غده تحت فکی به طور غالب وجود داشته باشند. همچنین در خرگوش تغییر بیشتر غده بناگوشی در اثر دوبوتامین را میتوان به بیشتر بودن گیرنده بتا-یک نسبت به گیرنده بتا-دو در این غده نسبت داد. همچنین این مشاهدات نشان میدهد که این باندهای پروتئینی ممکن است به گروه پروتئینهای غنی از پرولین تعلق داشته باشند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

Long term administration of ? -sympatheticomimetic drugs to animals such as rat, mouse and hamster causes some significant changes in parotid and submandibular glands. These changes include hypertrophy and hyperplasia of glandular tissues, intial release of amylase from glands, prevention of amylase synthesis and increase in the synthesis of a new group of proteins called proline-rich proteins (PRPS). Studies have shown that these changes induced by these drugs are mediated through interaction with the cell surface ? -adrenergic receptors. In the present study, two groups of male guinea pig and three groups of male adult albino rabbits were selected. Guinea pigs were injected i.p with isoproterenol (0.1 mg/Anim) for 20 days. Rabbits treated for 15 consecutive days with ? 1- agonist dobutamine, 60 mg/kg body wt per day or by ? 2- agonist terbutaline 40 mg/kg body wt per day respectively. Sterile distilled water was used for controls. In the end of experiment animals sacrificed and salivary glands were extirpated and weighed, then gland extracts prepared. After using isoproterenol, both parotid and submandibular glands revealed a significant increare in weights (P<0.01). The weights of the parotid glands increased significantly after both dobutamine and terbutaline treatment (P<0.01). Submandibular gland weights also, were affected significantly by terbutaline (P<0.05). Biochemical studies indicated that isoproterenol decreases the amount of total protein and amylase in parotid gland (P<0.01), but on the other hand, in submandibular gland total protein and amylase increased (P<0.01, P<0.001). Dobutamine and terbutaline increased
significantly the concentration of total protein in parotid and submandibular glands (P<0.01, P<0.05). Gland weights and total protein were not significantly affected by the two selective /3- adrenergic agonists in sublingual glands. SDS-PAGE of isoproterenol treated submandibular gland showed protein bands with molecular weights of about 14.8, 16 and 52 kds which the first two bands probably belongs to a group of proline-rich proteins. SDS-PAGE of parotid glands of dobutamine and terbutaline treated animals revealed protein bands with molecular weights of about 40, 38, 35, 34, 32, 27 and 40, 38, 35, 34 kds respectively. SDS-PAGE of submandibular and sublingual of terbutaline treated animals showed protein bands with molecular weights of about 20, 18 and 16 kds respectively. These differences in guinea pig probably shows that the number of ? 1 and ? 2 adrenergic receptors may be varied in both parotid and submandibular secretory cells. On the other hand, it seems that in guinea pig ? 1 - receptors are mainly in parotid salivary gland but in submandibular gland ? 2-receptors are predominent. The present investigation in rabbit probably suggests that the ? - adrenergic receptors may be higher in number in the rabbit parotid gland that in the submandibular or sublingual. On the other hand, ?1 subtype is dominant in rabbit parotid gland. These observations, also, suggest that the proteins may probably belong to proline-rich proteins

کلیدواژه‌ها [English]

  • Dobutamine
  • guinea pig
  • Isoproterenol
  • Rabbit
  • Terbutaline