بررسی اپیدمیولوژیک بیماری پریودنتال در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

نویسندگان

چکیده

هدف : تعیین تنسبت بیماری پریودنتال و التهاب لثه و ارتباط آن با عوامل فرضی در سگهای ارجاعی به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران در فاصله سالهای 1380-1379.
طرح : گزارش موارد (Case series).
حیوانات: تعداد 300 قلاده سگ.
روش : انتخاب سگهای دارای سن بیش از شش ماه، ثبت مشخصات شامل: سن، جیره غذایی، میزان استخوان در جیره، نحوه قرارگیری فکها و پس از آن معاینه ناحیه دهان و گروه‌بندی حیوانات به سه دسته سالم، دارای التهاب لثه و مبتلا به التهاب پریودنشیوم بر اساس میزان رسوب جرم دندانی، اندازه‌گیری عمق شیار لثه، میزان لق شدگی دندان و تعداد دندانهای افتاده و از بین رفته.
تجزیه و تحلیل آماری: محاسبه فراوانی نسبی بر حسب درصد و انجام آزمون آماری مربع کای برای سنجش ارتباط تمامی متغیرهای مستقل این تحقیق با وضعیت سلامتی لثه.
نتایج : میزان فراوانی التهاب پریودنشیوم و بیماری پریودنتال به ترتیب 24 درصد و 12 درصد بود. جنس و نحوه قرار گرفتن فکها با شدت بیماری پریودنتال ارتباط معنی‌دار نداشت. در نژادهای کوچکتر (التهاب لثه 8/32 درصد و بیماری پریودنتال 8/24 درصد) میزان وقوع بیماری با سگهای بزرگ دارای (التهاب لثه 2/19 درصد و بیماری پریودنتال 9/0 درصد) اختلاف معنی‌دار بود. همراه با افزایش سن احتمالا استعداد ابتلا به بیماری افزایش پیدا می‌کند. به طوریکه در این مطالعه هیچ یک از حیوانات بالای 5 سال دارای لثه سالم (التهاب لثه 6/47 درصد و بیمای پریودنتال 4/52 درصد) نبودند. در سگهایی که از جیره واجد استخوان استفاده می‌گردند 9/79 درصد دارای لثه سالم بودند. میزان رسوب جرم دندانی و افزایش عمق شیار لثه در چهارمین دندان پیش آسیا و اولین دندان آسیای فک بالا بیشتر بود و دندانهای پیش بیشتر در اثر پیشرفت بیماری دچار لق شدگی و از دست رفتن شده بودند.
نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه اثبات نمود که اولا بیماری پریودنتال یکی از بیماریهای شایع سگهای ارجاعی به درمانگاه دامهای کوچک (36 درصد) را تشکیل می‌دهد. با توجه به عوامل تاثیرگذارنده باید نسبت به رعایت اصول بهداشتی محوطه دهان و اضافه کردن استخوان به جیره سگهای نژاد کوچکتر همت گمارد. و لازم به ذکر است که در سنین بالاتر از 5 سال با توجه به افزایش استعداد ابتلا به بیماری اهمیت معاینات ناحیه دهان بیشتر خواهد شد.

روش : انتخاب سگهای دارای سن بیش از شش ماه، ثبت مشخصات شامل: سن، جیره غذایی، میزان استخوان در جیره، نحوه قرارگیری فکها و پس از آن معاینه ناحیه دهان و گروه‌بندی حیوانات به سه دسته سالم، دارای التهاب لثه و مبتلا به التهاب پریودنشیوم بر اساس میزان رسوب جرم دندانی، اندازه‌گیری عمق شیار لثه، میزان لق شدگی دندان و تعداد دندانهای افتاده و از بین رفته.
تجزیه و تحلیل آماری: محاسبه فراوانی نسبی بر حسب درصد و انجام آزمون آماری مربع کای برای سنجش ارتباط تمامی متغیرهای مستقل این تحقیق با وضعیت سلامتی لثه.
نتایج : میزان فراوانی التهاب پریودنشیوم و بیماری پریودنتال به ترتیب 24 درصد و 12 درصد بود. جنس و نحوه قرار گرفتن فکها با شدت بیماری پریودنتال ارتباط معنی‌دار نداشت. در نژادهای کوچکتر (التهاب لثه 8/32 درصد و بیماری پریودنتال 8/24 درصد) میزان وقوع بیماری با سگهای بزرگ دارای (التهاب لثه 2/19 درصد و بیماری پریودنتال 9/0 درصد) اختلاف معنی‌دار بود. همراه با افزایش سن احتمالا استعداد ابتلا به بیماری افزایش پیدا می‌کند. به طوریکه در این مطالعه هیچ یک از حیوانات بالای 5 سال دارای لثه سالم (التهاب لثه 6/47 درصد و بیمای پریودنتال 4/52 درصد) نبودند. در سگهایی که از جیره واجد استخوان استفاده می‌گردند 9/79 درصد دارای لثه سالم بودند. میزان رسوب جرم دندانی و افزایش عمق شیار لثه در چهارمین دندان پیش آسیا و اولین دندان آسیای فک بالا بیشتر بود و دندانهای پیش بیشتر در اثر پیشرفت بیماری دچار لق شدگی و از دست رفتن شده بودند.
نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه اثبات نمود که اولا بیماری پریودنتال یکی از بیماریهای شایع سگهای ارجاعی به درمانگاه دامهای کوچک (36 درصد) را تشکیل می‌دهد. با توجه به عوامل تاثیرگذارنده باید نسبت به رعایت اصول بهداشتی محوطه دهان و اضافه کردن استخوان به جیره سگهای نژاد کوچکتر همت گمارد. و لازم به ذکر است که در سنین بالاتر از 5 سال با توجه به افزایش استعداد ابتلا به بیماری اهمیت معاینات ناحیه دهان بیشتر خواهد شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

-

چکیده [English]

Objective: To determine the prevalence of periodontal
disease and gindivitis and their relationships with probable
influencine, University of Tehran, Iran.(1992-2000). Design: Case series. Animals: 300 dogs were Used in the Study.
Material and methods: Animals with 6 months of age and older include in this study. Factors like: age, diet,
content of bone in the diet (hardness of diet) and occlusion
conformation were recorded in each animal. Based on oral examinations and factors like: dental calculus, depth of gingival sulcus, dental mobility and loosing teeth, the
gingival status of the dogs were determined as: healthy, gingivitis (primary and irreversible lesions)and
periodontitis (irreversible and advance cases).
Statistical analysis: Chi-square test and the frequencies in percent. Results: The frequency rate of gingivitis and periodontitis
in the study were 24% and 12% respectively. Age and
occlusion conformation had not any significant influence on disease progression. Small breeds had a higher
tendency for the dental problems(gingivitis=32.8% and
perodontitis=24.8%) in comparison with larger breeds(gingivitis= 19.2% and perodontitis=0.9%).
Periodontal disease was more common in older animals in
a manner that none of the animals over 5 years old had
healthy gingiva. Furthermore the dogs that had access to bone in their diets had lesser periodontal problems (jealthy
gingiva=79.9%). dental calculus deposits were more
abundant and gingival sulcus was deeper in maxillary
forth premolars and first molars teeth but mobility and
loosing problems were more common in incisors. Discussion: With respect to results of this study
periodontal disease was common in dogs referred to small
animal hospital, faculty of Veterinary Medicine University of Tehran. Therefore, especial attebtion should be paid to
the oral hygiene situation and dog’s especially small
breeds and older animals should be fed with a diet sufficient of hard material. J.Fac. Vet.Med. Univ. Tehran.
60,1:1-6,2005.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Dentistry
  • Dog
  • Gingivitis
  • Periodontitis
  • Tooth