مطالعه رادیوگرافی استئوآرتروز در سگ‌ها

نویسندگان

1 گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

2 گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

3 دانش آموخته‌ دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران

چکیده

زمینه مطالعه: استئوآرتروز یک بیماری غیرالتهابی و غیرعفونی بوده که باعث تغییرات استحاله‌ای پیشرونده در مفاصل متحرک می‌شود و به تدریج ناکارآمدی مفصل را در پی خواهد داشت. هنوز در ایران گزارشی از شیوع بیماری دژنراتیو مفاصل در سگ ارائه نشده است. هدف: هدف از این مطالعه، بررسی رادیو گرافی عارضه استئوآرتروز در مفاصل مختلف و ارزیابی عوامل تاثیر گذار مثل سن، جنس، نژاد و محل مفصل درگیر در سگ بود. روش کار: این بررسی براساس کلیشه‌های رادیوگرافی و پرونده‌های درمانگاهی سگ‌های ارجاعی به بخش رادیولوژی بیمارستان دام‌های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران طی سال‌های 1382 تا1386 انجام شده است. از تعداد 1896 بیمار ارجاعی به بخش رادیولوژی، 232 بیمار به علت مشکلات مفصلی ارجاع شده و تمام این 232 بیمار مورد ارزیابی رادیوگرافی قـرار گـرفتـه بـودنـد. نتایج: در نهـایت از این میان تعداد 49 قلاده سگ عوارض رادیوگرافی استئوآرتروز را نشان دادند. در 15 مورد از این بیماران(46/6 درصد)عوارض در ستون مهره‌ها و در 34 مورد دیگر (65/14 درصد) عوارض در اندام‌های حرکتی مشاهده گردید. در اندام‌های حرکتی 47 درصد موارد استئوآرتروز در اندام‌های حرکتی قدامی و 53 درصد در اندام‌های حرکتی خلفی مشاهده گردید. بالاترین درصد وقوع استئوآرتروز در بین مفاصل در مفصل لگنی–رانی (23/38درصد) مشاهده گردید. براساس نتایج ایـن بـررسـی عـوارض رادیـوگـرافـی استئـوآرتـروز در سـگ‌هـای نژاد بزرگ(56/34 درصد) بیش از سگ‌های نژاد کوچک (63/13درصد) دیده می‌شود(002/0‌‌p=‌.) درحالی که تفاوت معنی‌داری در دو جنس نر و ماده وجود ندارد (55/0 =‌.) در بررسی حاضر مشاهده گردید که با افزایش سن درصد ابتلا به شکل اولیه بیماری به طور معنی‌داری بالا می‌رود (01/0‌‌p=‌. ) نتیجه گیری نهایی: بنابر یافته های به دست آمده در این بررسی، وزن بالا و افزایش سن دو عامل مهم و تأثیرگذار در بروز تغییرات دژنراتیو در مفصل هستند.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Radiographical study of osteoarthrosis in dogs

نویسندگان [English]

  • sarang soroori 1
  • Ali Reza Bahonar 2
  • Majid Masoudifard 1
  • Abdolrazagh Rostami 1
  • Faranak Taherpour 3
چکیده [English]

BACKGROUNDS: Degenerative joint disease (DJD) is a non-inflammatory and noninfectious disorder of movable joints characterized by degeneration of articular cartilage and new bone formation around the joints. There is no comprehensive report about the prevalence of DJD in dogs in Iran. OBJECTIVES: The aim of this radiographical study was to evaluate the rate of DJD and the influencing factors such as age, sex, breed and location of the joint in dogs referred to the Radiology Division of the Veterinary Teaching Hospital, University of Tehran. METHODS: A total of 1896 canine cases were studied during a period of five years (2004-2008). Two hundred and thirty two cases were x-rayed with each having the problem of joint disease. RESULTS: Radiographic evidence of DJD was found in 21.12% of the examined dogs. Degenerative joint disease of the vertebral column was diagnosed in 6.46% of all the cases. Degenerative changes of appendicular joints were found in 14.65% of the cases. The incidence of osteoarthrosis of the forelimbs was 47 % among cases with DJD of appendicular joints. The rate of osteoarthrosis of hind limbs was 53%. The highest rate of DJD of appendicular joints was seen in the hip joints (38.23%). This study demonstrated that radiographic changes of DJD were more discernible in large breed dogs (34.56%), as compared to small breeds (13.63%) (p|£|0.002). While no sex predilection was found. CONCLUSIONS: This study revealed that the probability of suffering from primary osteoarthrosis increased with a dog's age (p<0.01).

کلیدواژه‌ها [English]

  • Dog
  • osteoarthrosis
  • Radiography

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار