استرس یا تنش پدیده ای است که می توان تقریبا تمامی فعالیتهای عصبی و غدد درون ریز را تحت تاثیر قرار دهد، به گونه ای که نتایج تغییرات ناشی از استرس(( می تواند تعادل هوموستاز بدن را بهم زده و منجر به نابسامانیهای در سیستم ایمنی بدن گردد.اثرات استرس از طریق اعصاب سمپاتیک و شاخه عصب هیپوتالاموس غده هیپوفیز غده فوق کلیوی را تحریک نموده و منجر به افزایش ترشح هورمونهای گلوکوکورتیکوستروئیدها می شود .این هورمونها نقش مهمی در کاهش پاسخهای سیستم ایمنی بدن دارند.به نظر می رسد مکانیسم پاسخهای ایمنی از طریق جلوگیری از تفکیک لنفوسیتهای th-1 توسط بلوکاژ ترشح اینترلوکین 2، اینترلوکین 12 و اترفرون-گاما اتفاق می افتد.چون واکنشهای ناشی از اثر ((استرس)) سیستمهای عصبی غدد درون ریز و ایمنی توسط مکانیسمهای زیست مهاری خودکار (بیوفیدبک) تنظیم می گردد، بنابراین هنگامی که تعادل هوموستاتیک بدن در اثر استرس دچار اختلال می شود مکانیسم تنظیمی سیستم نورو-آندوکرین-ایمیون به طور همزمان و با همان شدت فعال می گردد و در نهایت سیستم ایمنی بدن تضعیف می شود لذا در شرایط تندرستی و تعادل طبیعی با کاهش محرکهای تنش زا یا استرس می تواند از آشفتگیهای ناشی از دخالت استرس جلوگیری کرد و سیستم ایمنی بدن را همواره فعال و دور از تشویق نگهداشت.
', './data/jvr/coversheet/cover_fa.jpg'))